Eindelijk weer strandlopen

Hier volgt nog een voorbeeldje dat kiezen verliezen is.

Vorige herfst en winter brachten Runcoach.be en ik om de twee weekends door op een zeiljacht in Oostende. Zo konden we trainingen op het strand houden, een van de vele geneugten van de loopsport. Maar mijn keuze om te leren ‘spectaculair’ offroad mountainbiken in de Ardennen impliceerde een hoge aanwezigheid van mezelf in de Ardennen. Super maar ten koste van de winderige strandloopjes op het liefst harde zand van Oostende en naburige gemeenten.

In mijn FB-loopgroep Runcoach.be | Lopen in Oostende was het hierdoor stilletjes in de lente, zomer en begin van de herfst maar vorige week postte ik de oproep om zondagochtend 15 km te gaan lopen op het strand. Serge en Lieven pikten hierop in en waren deze ochtend present.

De zon weerspiegelde een intens helder licht in de ondiepe plassen. Voor we het beseften hadden we ruim 8 km gelopen over golfbrekers en strand. Omkeren en teruglopen.

Ik liep traag maar zij vonden dat niet erg. Ik wel. Mijn linkerzitbeen doet pijn, sinds december. Mijn voeten doen pijn sinds juli in stijgende lijn qua intensiteit en frequentie. Het kan bijna niet anders dan hielspoor zijn. Voortdurend doen ze pijn, ook als ik niet ren en zelfs ’s nachts in mijn bed. Het went, net als de zitpijn maar subiet verslijt mijn lichaam tot ik niet meer kan hardlopen en wat dan? Actie is hier op zijn plaats.

Runcoach.be zal bekijken wat ik best doe. Wordt vervolgd.